روحانی برنده شد، زنده باد عارف

توضیح: این متن با کمی اصلاحات همین هفته در نشریه چلچراغ منتشر شده است.

حسن روحانی برنده انتخابات شد، اما رای های او، بیشتر از آن که متوجه خودش باشد، رای اعتماد مردم به اصلاحات بود. روحانی با همه توانایی هایی که در وجودش هست و مدیریتی که دارد، مدیون جریانی است که مردم آن را دوست دارند و ثابت کرده اند همیشه از آن حمایت می کنند. مردم همیشه جریان هایی را که دنبال آرامش اند و ثبات را می خواهند دوست دارند. با این همه آن ها انتظاراتی هم دارند و به همین دلیل فکر می کنم که کار دکتر حسن روحانی تازه شروع شده. درست است که او پیروز یازدهمین دوره ریاست جمهوری شده، اما کار بزرگترش پیش روست.

روحانی اگر بی تجربه باشد با دشواری های زیادی روبرو خواهد شد.او نباید کارها را از نقطه صفر شروع کند، بلکه باید جایی بایستد که هشت سال پیش دولت اصلاحات روی آن ایستاده بود. او باید از تجربه هشت ساله دولت اصلاحات استفاده کند و فضایی بسازد که در نهایت به انتخابات سال 84 منجر نشود. از این سو مردم نشان داده اند که قدر اصلاح طلبان را می دانند و دیگر از انتقادهایی که در دوران ریاست جمهوری خاتمی می کردند، کمتر سراغی پیدا می شود.

حسن روحانی توانست بار دیگر جریان اصلاح طلبی را زنده کند و از این بابت از او متشکریم. او بار دیگر مردم ایران را متحد کرد و نشان داد که با میانه روی، می توان حضور داشت و حتی منتقد هم بود. با این همه او تنها نبود. محمدرضا عارف، نقش بزرگی در موفقیت روحانی داشت. او چه زمانی که در مناظرات حضور داشت و با کلام متین اش حرف می زد و چه زمانی که به نفع روحانی( بخوانیم به نفع مردم و اصلاحات، چرا که روحانی نماینده این دو بود) کنار رفت، مهم بود. عارف در حالی از نامزدی ریاست جمهوری استعفا داد که مطابق بعضی از نظر سنجی ها، حتی می توانست رای نخست را داشته باشد. اما او کنار رفت تا نشان دهد جریان اصلاحات بیش از آن که چشم به قدرت داشته باشد، به فکر مردم است و جدا از همه شعارهای پوپولیستی  دهان پرکن، به معاش خلق خدا بیشتر می اندیشد. نقش دیگر کسانی که پشت روحانی ایستادند، جای خودش و گفتنش تکرار مکرر است.

روحانی دست کم جهارسال در مهمترین مسند اجرایی کشور قرار می گیرد و این فرصت خوبی است تا جواب اعتماد مردم را بدهیم. این فرصت خوبی است تا نشان دهیم شهروند درجه دو، در کشوری که می خواهد مردم سالار باشد، معنایی ندارد.