یکشنبه، تیر ۱۲، ۱۳۸۴

اجازه بدهید این نوشته تیتر نداشته باشد

واقعا جای عجیبی است این دنیا.چه کسی فکر می کرد احمدی نژاد رییس جمهور ما شود.اما شد. تقلبی هم در کار نبود.اصلا چه نیازی به تقلب ؟ مردم رای دادن و ایشان برنده شدند. هرچند من با این انتخاب موافق نیستم ، اما به رای مردم احترام می گذارم. اما در این جا روی سخنم با آن هایی است که خودشان را الکی خراب می کنند.منظورم شورای نگهبان یا نهاد های نظارتی دیگر است.
در انتخابات شوراهای اسلامی شهرها ، تایید صلاحیتی در کار نبود.اما کسانی رای آوردند که کسی فکرش را نمی کرد. چون مردم پای صندوق ها نرفتند. از همین انتخاب ، فردی به سیاست ایران معرفی شد که امسال توانست رییس جمهور شود.در صورتی که خیلی ها با کراوات و میک آپ فراوان ، عکس انداخته بودند و نامزد انتخابات شده بودند.اما کسی به آن ها رای نداد.
اما شورای نگهبان این درس را نگرفت ودر انتخابات مجلس هفتم عده ی نسبتا زیادی رد صلاحیت شدند. اما باور کنید ، این فقط به نفع افرادی بود که رد صلاحیت شدند.چرا که به نظر من رای آوردن این افراد با توجه به انتخابات شوراها ، چندان منطقی نمی نمود.چرایش را هم عرض می کنم.در انتخابت ریاست جمهوری هم این حکایت تکرار شد.اگر رهبر انقلاب دست به کار نمی شد ، وضعیت حتا بدتر می شد.او پیشنهاد کرد معین و مهر علیزاده هم باشند.
معین آمد و تقریبا تمام رد صلاحیت شده های مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری از او حمایت کردند.اما معین رای نیاورد. یعنی مجموع رای ابراهیم یزدی ( و تمام طرفداران نهضت آزادی )، محمد رضا خاتمی ، بهزاد نبوی ، محسن آرمین ، سعید حجاریان ، محسن میردامادی و ... کمتر از چهار ملیون در کل کشور بود.مردم به اصلاحات و به اصطلاح اپوزیسیون داخل نظام رای ندادند.حال چرا باید این آدم ها رد صلاحیت شوند؟کاری به شخصیت این افراد ندارم.بیشتر این ها ،افرادی با سواد و دانش سیاسی بالا هستند.در این شکی نیست. اما به هر حال تمام مسایل دست به دست هم داد که مردم از عملکرد ایشان راضی نباشد و در نتیجه به ایشان رای ندهند. من راجع به این آدم ها اظهار نظر نمی کنم ، چون هم برایم قابل احترامند و هم نسبت به آن ها نقد دارم.اما این دوستان هم حالا که از قدرت فاصله گرفته اند دست کم به مدت چهار سال فرصت دارند که خودشان را دوباره بسازنند.
تنها کاری که از این رد صلاحیت ها حاصل می شود ، این است که زبان خارجی ها باز باشد و انتخابات ایران را غیر دموکراتیک بدانند.همین.
می دانم با نوشتن این مطلب ، هر دو طرف از من خواهند رنجید.اما ایران آباد و آزاد از هر چیز دیگری برای من مهم تر است.

هیچ نظری موجود نیست: