سه‌شنبه، بهمن ۱۹، ۱۳۸۹

سه پوستر براي يك جشنواره

در ستون امروز مي‌خواهيم يك گير ملس به دوستان برگزاركننده جشنواره تجسمي فجر بدهيم، چرا كه اگر اين كار را نكنيم، فكر مي‌كنند خيلي در معرض ديد نيستند و ممكن است افسرده شوند. به هر حال گير داده شده بهتر است از نديده شدن و افسردگي گرفتن. به هر حال ما هم مصاحبه آقاي شالويي،مدير كل هنرهاي تجسمي و رييس شوراي هنري سومين جشنواره تجسمي فجر را خوانيده‌ايم كه خبر داده راديو بيشتر خبرهاي تجسمي را پوشش مي‌دهد. ( بابت طولاني شدن جمله عذرخواهي مي‌كنم. اما بيشتر به سمت طولاني آقاي شالويي مرتبط مي‌شود).

اما مثل مجري‌هاي تلويوزيون گير دادنمان را با سلام و صلوات شروع نمي‌كنيم. يعني نمي گوييم كه شما با تشكر از زحمت‌هايي كه كشيده‌ايد و برنامه‌هاي مدوني كه داريد، فلان و فلان. چون تشكر كردن در ذات ما نيست. ما مدام بايد بگوييم چرا «كلاتو كج گذاشتي؟» ( رجوع كنيد به ستون گيرنا به مورخ پنجشنبه 7 بهمن) و گير بدهيم.



در اين‌جا مي‌شود گيرهاي زيادي داد كه آخريش به پوسترهاي جشنواره تجسمي فجر برمي‌گردد. در خبرها آمده كه « پوسترهاي سومين جشنواره بين‌المللي هنرهاي تجسمي فجر منتشر شد ». يك بار با دقت اين تيتر را بخوانيد. يك بار ديگر. متوجه شديد؟ پوسترهاي جشنواره و نه پوستر جشنواره. يعني به جاي يك پوستر، امسال ما سه پوستر داريم، دو پوستر در بخش اصلي جشنواره و يك پوستر در بخش جنبي.



اين‌كه بخش جنبي و اصلي دو پوستر متفاوت داشته باشند، اصلا مورد انتقاد ما نيست، چون دبير جشنواره سال آينده در اين مورد كارهايي خواهد كرد. مثلا يك خبر از دبير جشنواره تجسمي سال آينده منتشر مي‌شود با اين مضمون: « به دليل كم كردن هزينه، امسال پوستر بخش جنبي و اصلي يكي مي‌شود». در نتيجه ما به اين بخش كاري نداريم و مي‌رويم سر همان قضيه دو پوستر براي بخش اصلي كه مي‌شد يكي هم باشد و معمولا هم همين‌طور است.



طراحي دو پوستر بخش اصلي را دو تن از صاحب‌نامان گرافيك انجام داده‌اند: ابراهيم حقيقي و رضا عابديني. حالا بياييد دو سه فرضيه را دنبال كنيم. فرضيه اول اين است كه دبيرخانه جشنواره فراخوان داده و چند كار رسيده است. حالا ميان كار ابراهيم حقيقي و رضا عابديني كدام كار را بايد انتخاب كرد، دو گرافيست با دو سبك كاري متفاوت و البته خوب. پس هر دو مي‌گذاريم.


فرضيه دوم اين است دو مدير به دو گرافيست سفارش داده باشد. هر دو حالا كارها را آورده‌اند. پس هر دو مي‌گذاريم.


پس هر دو مي‌گذاريم تا به كسي برنخورد و احتمال جابه‌جايي سرمايه هم بيشتر مي‌شود. به هر حال خدا را خوش مي‌آيد كه افراد بيشتري سر سفره بنشينند. و احتمال هم نمي‌دهيم كسي به اين مسايل توجه كند. شايد اين هم بخشي از مسابقه باشد يا به حسابش بياورند. اصلا شايد چه اهميتي دارد يك جشنواره سه پوستر داشته باشد؟ يعني سه پوستر داشتن، بهتر است از پوستر نداشتن. كسي هم ما به بي‌برنامه بودن متهم نمي‌كند. كلا هم بر سر نمي‌گذاريم كه كسي بگويد :« چرا كلاتو كج گذاشتي؟»



اين مطلب پيش از اين در روزنامه آرمان منتشر شده بود.


هیچ نظری موجود نیست: